Komunikat sadowniczy, 12 VIII 2021 - maliny letnie po zbiorach
Letnie odmiany malin zakończyły już lub kończą swoje owocowanie. Po zbiorach konieczne jest przeprowadzenie ważnych zabiegów agrotechnicznych, od których zależeć będzie przezimowanie roślin i ich plonowanie w przyszłym sezonie. Tegoroczne, wysokie ceny z pewnością nastrajają plantatorów do przeprowadzenia pełnej agrotechniki.
Najważniejsze jest cięcie, którego nie powinno się zbyt długo odkładać i najlepiej przeprowadzić je właśnie w momencie przerwy między końcem zbiorów malin letnich a początkiem zbiorów odmian powtarzających owocowanie. Po całym sezonie plantacje malin letnich są bardzo zagęszczone, utrudnione jest dopryskanie roślin środkami ochrony.
Nie mniej istotna jest ochrona roślin przed szkodnikami oraz chorobami. Wysoka wilgotność w połączeniu z ciepłymi temperaturami szczególnie sprzyja rozwojowi chorób wywoływanych przez grzyby. Należy zadbać, aby młode pędy nie zostały porażone przez zamierania. Będzie to znacznie łatwiejsze już po przeprowadzeniu cięcia, kiedy spadnie wilgotność w rzędach roślin i poprawi się ich przewietrzenie.
Cięcie malin letnich
Należy wyciąć wszystkie pędy ubiegłoroczne, które owocowały w tym sezonie. Niepotrzebnie przegęszczają one plantację. Niebawem zaczną zasychać i będą źródłem chorób oraz szkodników, które przechodzić będą na pędy tegoroczne, a na nich spodziewamy się owocowania w przyszłym roku.
Trzeba również usunąć wszystkie odrosty korzeniowe poza rzędami, które osłabiają krzewy, a także nadmiar pędów tegorocznych, poddając je selekcji. Usuwa się pędy słabsze i porażone przez choroby, a pozostawia określoną liczbę pędów najsilniejszych, zależną od sposobu prowadzenia plantacji. Jeżeli nie osiągnęły one jeszcze docelowej wysokości, należy je pozostawić bez skracania. Przyciąć dopiero w początku września i odpowiednio przymocować. Pędy tegoroczne, które osiągnęły już odpowiednią wysokość, można przymocować do podpory i skrócić 10 – 20 cm ponad najwyższym drutem, lub tylko przygiąć (okręcić wokół drutu) bez przycinania. Czynność ta zapobiega ich wyłamywaniu się pod wpływem wiatru w okresie jesieni i zimy.
Liczba pędów pozostawionych na przyszłoroczne owocowanie przypadająca na pojedynczy krzew nie powinna być większa niż 10. Z jednej strony warto pozostawić pewien zapas na wypadek przemarznięcia, z drugiej – pamiętać, że mniejsza liczba owocujących pędów to wyższa jakość owoców. Wiosną najlepiej, aby było ok. 5 – 6 pędów owocujących na jeden krzew. W specjalistycznych uprawach sterowanych obserwuje się tendencję do jeszcze większego ograniczania liczby pędów przypadających na jeden krzew, dzięki czemu uzyskuje się lepsze pod względem jakości i większe owoce.
Stara szkoła nakazuje wycięte części malin zebrać i spalić, ewentualnie zwieźć z terenu plantacji i przekompostować. Coraz częściej zagarnia się je jednak w międzyrzędzia i rozdrabnia kosiarką.
Odchwaszczanie
Okres przerwy między zbiorem owoców odmian letnich a jesiennych można wykorzystać na ograniczenie zachwaszczenia.
Z uwagi na brak zarejestrowanych preparatów, usuwanie chwastów dwuliściennych w rzędach malin polega głównie na pracy ręcznej. Zniszczenie większych chwastów poprawi przewietrzenie plantacji, umożliwi również późno jesienne zastosowanie Devrinolu, który powinien być aplikowany na glebę wolną od chwastów i wilgotną. Przeciw chwastom jednoliściennym (w tym perzowi właściwemu) może być stosowany kletodym o działaniu dolistnym (Select Super 120 EC).
Glebę w międzyrzędziach można uprawić, jeżeli utrzymywana jest w czarnym ugorze. Do zniszczenia chwastów w międzyrzędziach można wykorzystać glifosat, uważając, aby nie zaszkodził malinom (należy stosować osłony i wykonywać zabieg podczas bezwietrznej pogody). Jeżeli międzyrzędzia porasta murawa, można ją skosić.
Ochrona roślin
Już po przeprowadzeniu cięcia, warunki sprzyjają penetracji cieczy opryskowej w głąb szpaleru krzewów, a więc dokładnemu ich dopryskaniu.
Z chorób, najistotniejsze jest zabezpieczenie tegorocznych pędów przed zamieraniem. W warunkach wysokiej wilgotności presja tej choroby jest bardzo wysoka. Zamieranie pędów maliny przyczynia się do gorszego ich przezimowania, a jeżeli pędy przetrzymają zimę, najsilniejsze objawy ich porażenia pojawiają się w okresie kwitnienia malin. Wówczas obserwuje się masowe zamieranie.
Do ochrony roślin przed szerokim spektrum patogenów, na które są wystawione po zbiorach, najlepiej zastosować preparaty miedziowe (np. Miedzian 50 WP) oraz siarkowe (np. Siarkol 80 WP).
Przed zamieraniem pędów zabezpieczają fungicydy o działaniu zapobiegawczym i interwencyjnym (np. Switch 62,5 WG; Mythos 300 SC; Signum 33 WG).
Po cięciu można również zastosować biostymulatory, które zabezpieczają rany i ograniczają występowanie chorób o podłożu bakteryjnym i grzybowym. Są to preparaty na bazie nadtlenku wodoru (Bisteran), zawierające srebro (NanoMI) czy miedź (Cupran).
Spośród szkodników, największych problemów przysparzają przędziorki. Zabiegi ich zwalczania prowadzone po zbiorach nie tylko poprawią kondycję roślin przed zimą, ale przede wszystkim ograniczą populację tych szkodników w przyszłym sezonie. Zastosować można któryś z preparatów zawierających abamektynę (np. Safran 018 EC; trzeba zwracać uwagę na etykiety – Vertigo 018 EC nie ma rejestracji w uprawie malin) lub fenpiroksymat (Ortus 05 SC). Działanie ograniczające przędziorki wykazuje siarka.
W razie potrzeby, można przeprowadzić oprysk acetamiprydem (np. Mospilan 20 SP) przeciw pryszczarkowi namalinkowi łodygowemu oraz innym szkodnikom.
Komentarze
Brak komentarzy