Trwają zbiory dzikiej róży. Niszowa uprawa sposobem na pewny zysk?

Znajdują się chętni na niszową uprawę

Choć uprawa dzikiej róży należy do upraw niszowych, znajduje się coraz więcej chętnych na zakładanie nowych plantacji bądź powiększanie powierzchni już istniejących. Obecny areał ziem pod tą uprawą sadowniczą wynosi 250 ha.

Zbiory w pełni

Zbiory owoców dzikiej róży są obecnie w pełni. Zaczynają się we wrześniu, a trwają do przymrozków, przeważnie do początku listopada.

Zbiór musi być wielokrotny (3 lub 4 – krotny), gdyż owoce nie dojrzewają równomiernie. Przeprowadza się go ręcznie, a ekipa musi selekcjonować owoce pod kątem ich dojrzałości. Szupinki dojrzałe wybarwione są na czerwono, zaś te, które są zielonkawe i nie osiągnęły jeszcze pożądanej barwy, pozostawia się na krzewie. Przetwórstwo zainteresowane jest wyłącznie owocami w pełni dojrzałymi.

Zalety i wady uprawy

Zaletą upraw niszowych jest łatwość zawarcia z odbiorcą umowy kontraktacyjnej dającej pewność zbytu owoców po z góry ustalonej cenie. Przetwórcy pomagają w założeniu plantacji, zapewniają rolnikom zainteresowanym uprawą róży materiały, szkolą ich i służą doradztwem. W zależności od warunków umowy, mogą również dostarczać środków produkcji. Jest także wielu plantatorów, którzy we własnym zakresie zajmują się przetwórstwem owoców i sprzedają konfitury. Cieszą się one dużą popularnością wśród konsumentów.

Ponieważ szkółkarzy, którzy rozmnażaliby dziką różę jest jak na lekarstwo, wielu decyduje się na założenie plantacji z własnego materiału nasadzeniowego. Zbierają rośliny z lasów, poboczy, nasypów. Pozyskują owoce, które drylują, nasiona sadzą i w ten sposób produkują sadzonki do powiększenia plantacji. Sadzonki z rozmnożeń generatywnych w zadowalającym stopniu powtarzają cechy roślin matecznych, w końcu róża to roślina dzika.

Nakłady na ochronę nie są wysokie, bo róża jest rośliną wytrzymałą. Prowadzenie plantacji wiąże się natomiast z dużym zapotrzebowaniem na siłę roboczą. W maju rozpoczynają się zbiory płatków róży, które  trwają kilka miesięcy, aż do sierpnia. Płatki umieszcza się w płóciennych torbach, po czym przesypuje do przewiewnych koszy. W sezonach szczególnie suchych, jak ubiegłoroczny, okres zbiorów płatków trwał zaledwie miesiąc, a plon wyniósł tylko ¼ potencjału większości plantacji. Płatki przejawiają skłonność do bardzo szybkiego opadania z krzewów (nawet w ciągu jednej doby), dlatego przy plantacji zajmującej kilka hektarów, trudno obejść się bez dużych strat surowca. Susz z płatków może być wykorzystywany jako dodatek do herbatek smakowych. Przetwarza się je również na syropy.

Następnie zbiera się owoce. Wspomniane prace muszą być wykonywane ręcznie, a ponieważ zbiór owoców dzikiej róży zazębia się z okresem zbiorów jabłek, konkurencja o pracowników jest silna.

Największą dochodowość produkcji zapewniają plantacje wielkoobszarowe. Podobnie jak w przypadku innych upraw rolniczych, plony warunkowane są przebiegiem pogody w sezonie. W sezony suszowe bądź chłodne, owoców jest znacznie mniej.

Związane z tematem

O uprawie pigwy i pigwowca

Fot. Pixabay